ontwikkeling van het schilderij "Valencia"

Deze blog heb ik opgezet om de ontwikkeling te laten zien van het schilderij Valencia, waar ik in oktober 2020 aan ben begonnen na een kort bezoek aan deze stad. Bij wie deze blog ziet, zal natuurlijk als eerste de naam van de meester Antonio López te binnen schieten. Zonder ook maar enigszins in zijn voetstappen te willen treden, is het in mijn geval een eerbetoon aan de plek waar ik een deel van mijn kindertijd en jeugd heb doorgebracht, tot aan mijn 17de jaar. In dit schilderij probeer ik het licht en de sfeer van het oude centrum op te roepen, waar die jaren, alsof ze kleven aan de muren van de gebouwen, nog steeds voelbaar zijn.


0928-


Ik ben begonnen met het maken van een gedetailleerde tekening, met veel aandacht voor het perspectief en de schaal.


0932-


Nadat die eenmaal was getekend, bracht ik een laag acryl aan op de lucht en een andere op de gebouwen (beneden is dat beter te zien), om zo een basistoon te verkrijgen en het wit van het doek te vermijden.


0935-


Schilderen betekent steeds terugkeren naar vorige stappen en constant corrigeren. Dit is de staat van de dag van vandaag, 21 november. Wat heel interessant is, zijn de reflecties in de schaduwen van de muren van de dakterrassen. Dat is een schaduw die van toon verandert, die lichter wordt als hij de reflectie ontvangt van een andere muur vlakbij, waar de zon op schijnt. Die extreme helderheid van het licht is heel mediterraan.


0951-


We zijn zo langzamerhand in december terechtgekomen. Het schilderij vordert gestaag. Naarmate de oppervlakte droogt, weet ik dat ik op bepaalde plekken terug zal moeten komen voor nadere details of voor correcties. Ik houd nog steeds de sfeer vast die met een draad verbonden is aan mijn herinneringen, maar als ik een kleur meng, ben ik bang dat die draad breekt. En ik weet dat als er in een later stadium iets mislukt, ik teleurgesteld kan raken. In dat geval zou ik het doek moeten gebruiken om er iets anders overheen te schilderen.


0960-


Detail van Valencia. We schrijven inmiddels half december en het schilderij gaat de goede kant op, maar het gaat langzaam. Ik ben gewend om sneller te werken. Hoewel je kan zeggen dat dit een goede oefening in geduld is, zijn er momenten dat ik graag iets anders zou willen schilderen: een stilleven, figuur of portret. Misschien dat ik dat doe om mijn ogen een beetje rust te gunnen.


0993-


Hieronder een ander detail van het schilderij. Ik heb vrij lang gedaan over de beslissing om een glaceerlaag aan te brengen op deze hoek met zijn gevels en een straat in de schaduw. De lumineuze gedeeltes heb ik gelaten zoals ze waren. Hoewel ik nog enkele details opnieuw zal moeten retoucheren, denk ik dat ik erin geslaagd ben de juiste toon te treffen van de sfeer die me interesseert. Dit zal ik herhalen aan de rechterkant van het schilderij. De middagzon belicht de hoge delen van de gebouwen terwijl de onderkant zijn frisse stilte behoudt.


0994-


Heel belangrijk is het begrijpen van de constructie en de plaatsing in de ruimte van de vormen die we voor onze ogen hebben. In dit geval waren de balkonnetjes van de gevels een echte puzzel.
Ik heb ze zonder haast, want niemand zit me op te jutten, meerdere keren moeten tekenen, met uiteraard alle aandacht voor het juiste perspectief. En dan herhaaldelijk corrigeren en nog eens corrigeren.
En bij het schilderen let ik vooral op de juiste toon.


IMG_0867





IMG_0985-1


Het schilderij is af… in principe. De volgende fase bestaat uit het zoeken naar kleine foutjes om te corrigeren. Vergissingen die onbelangrijk kunnen lijken, maar die niet daar kunnen blijven staan voor het oog der wereld. Het perspectief moet consequent zijn toegepast. De kleuren van de gevels, de licht- en schaduwpartijen. Alles moet de juiste toon hebben en die tonen moeten onderling ook kloppen, want alleen op die manier kan ik mijn visie op Valencia met de mensen delen.